Even voorstellen; dit is Victoria van Beem, Vic voor vrienden, mam voor mij. Wat zit ze te stralen hè, niets aan haar te zien, maar in haar hoofd is het een flinke warboel. Ze heeft dementie en dat zie je niet aan de buitenkant.
Toen ik haar deze foto, een week later, liet zien wist ze niet meer dat we die genomen hadden. Dat ze speciaal voor de foto een leuk jasje had aangedaan, niet te druk in combinatie met al de tassen, en dat ze zin had in deze ketting. Allemaal verdwenen uit haar geheugen, of liever gezegd het is niet eens opgeslagen. Op het moment dat ze zich dat realiseert zie je de paniek in haar ogen. Het enige wat ik kan doen is haar geruststellen een grapje maken “gelukkig hebben we de foto nog’ en haar uit het moment van paniek halen.
Vandaag op Wereld Alzheimerdag lanceer ik een Tasje Liefde, het tassenmerk voor mijn moeder. Haar dementie maakt dat wij niet zoveel tijd meer samen hebben. Dus als ik wat voor haar wil doen dan moet het nu, want wist jij dat 1 op de 3 vrouwen dementie krijgen.
In deze gehaakte tassen zit haar liefde voor tassen en mijn liefde voor haken. Dat haken heb ik in een zomervakantie in de jaren 80 van haar geleerd en ben ik altijd blijven doen.
Wat is er mooier om mijn moeder nu haar eigen tassenwinkel te geven en tegelijkertijd met elke steek, een tikkeltje dichterbij dat medicijn te komen om dat eiwit dat dementie veroorzaakt te stoppen of onder controle te krijgen. In elke steek een stukje liefde, afscheid en onderzoek.
Dus lieve mensen van elke verkochte tas gaat de helft naar Alzheimer Nederland voor onderzoek naar dementie.
